Në prag të derës me gurët që kanë dremit
Në mes t'oborrit ku ti mungon përsri
Mes lulesh borë mes sharmasheksh t'kujtoj un ty
Edhe vetmia më bahet ma e randë

Ktu lamë të qamet e qeshjet e rinisë
Puthjet poshtë kumbulls, përgjimet e kojshisë
Sa herë dritaren e dhomës tande rrugës shikoj
Ku do t'kesh lan edhe ofshamet e dashnisë

O lumtuni, ku ju kam o gëzime t'mija
Kthej kryet mbrapa e du m'u kthye te ju
Sa e pafund ishte rinia
Kur n'shpirt vlonte dashnija
O erë ti merrmi vitet n'krahët e tuj

Sa herë me mend ty dorën ta shtrëngoj
Se dhe zbraztinë kjo zemër e njef mirë
Isha i ri e andrrat më thanë shpejt me ikë
Kurrë s'kam mendu... eh pra, erdhi njikjo ditë

Kur ishim bashkë e kishe t'kandshmen erë
Rri e kujtoj e malli asht tuj m'bjerrë
E tash ti shkon në rrugët me prandverë, plot dritë
Pa e çue ndër mend se jam diku, vetëm tuj t'pritë


Ky tekst u dërgua nga  ShendEVere
DËRGO