Lulja e jote më ësht' tharë,
Për kujtim që ma dhanë,
Un' me lot po e ujis,
Emrin tënd e pëshpëris.

Kët' poezi e shkruj me vaj,
Aty i shoh sytë e saj,
Sikur dojnë të më tregojnë,
Se prap më dashurojnë.

Dua t'bërtas me zë të qaj,
E di se unë kam bër' shumë faj,
Dua ti vras brengat pak,
Me shishe Skëndërbe konjak.

Dua t'bërtas me zë të qaj,
E di se unë kam bër' shumë faj,
Dua ti vras brengat pak,
Me shishe Skëndërbe konjak.

Lulja e jote më ësht' tharë,
Për kujtim që ma dhanë,
Un' me lot po e ujis,
Emrin tënd e pëshpëris.

Kët' poezi e shkruj me vaj,
Aty i shoh sytë e saj,
Sikur dojnë të më tregojnë,
Se prap më dashurojnë.

Dua t'bërtas me zë të qaj,
E di se unë kam bër' shumë faj,
Dua ti vras brengat pak,
Me shishe Skëndërbe konjak.

Dua t'bërtas me zë të qaj,
E di se unë kam bër' shumë faj,
Dua ti vras brengat pak,
Me shishe Skëndërbe konjak.

Dua t'bërtas me zë të qaj,
E di se unë kam bër' shumë faj,
Dua ti vras brengat pak