Mall për nanën e shikoj hanën,
veç hana m’bon dritë.
Në zemër t’ndiej afër e, larg nga kjo vatër,
mërzi, që shpirtin po ma fik.

T’kisha mujt me të thirr ty n'emër,
veç ni herë me ma shnosh zemrën.
Ajo erë që ma kujton fmininë.

Shpirti jem me ta ni zanin,
edhe ni herë me m’pas ti tanin.
Hyjni, që ma mësove dashninë.


Larg prej teje ndiej uri dhe etje,
o dritë e diell që s’perëndon.
Fjalët e para për ty unë i pata,
fjalët e fundit s't'i them dot.

T’kisha mujt me të thirr ty n'emër,
veç ni herë me ma shnosh zemrën.
Ajo erë që ma kujton fmininë.

Shpirti jem me ta ni zanin,
edhe ni herë me m’pas ti tanin.
Hyjni, që ma mësove dashninë.

Hana del e unë rri vetë,
edhe lotët m'u kan tretë.
Se pa ty unë jom mërzit',
ma as hana nuk m’bon dritë

Hana del e unë rri vetë,
unë i vetëm në kurbet.
S'ka mo jetë, jetë e shkretë
Jetë e shkretë...

Mall për nanën e, shikoj hanën.
Veç hana m’bon dritë...