Harrova, vetëm nganjëherë më duket se...
Harrova, vetëm gjerat qe i mori.
I harroi koha.
Nganjëherë në ëndërr t'shohë,
vetëm nganjëherë në ëndërr t'përqafoj.

Çka i lejuam vetës ne të dy,
Orët si vite më kalojnë,
e unë ty t'urrej nuk di,
ketë ende se kam mësuar dot,
shpirti im si dreq i fortë,
të gjitha vajet po i fsheh,
çdo dhembje brenda, brenda mbet,
e nuk po kalon.

Unë sa të desha një Zot e di,
ai do ta kthejë nëse ka drejtësi,
Kurrë mos t'kesh lumturi
Unë do ta lusë, ai do t'më ndijë.
Më mirë i verbër t'eci nëpër botë,
se sa me tjetrin t'lumtur t'shohë,
Dhe kurrë më zërin mos ta lëshoj,
se sa për jetë të të mallkoj.
Paramendoj se ende dorë e huaj
Flokët e lëshuar ende s't'i ka prekë.
Paramendoj se ende je e imja,
E para botës, para vetës po gënjej.
Harrova, Harrova.
Harrova, harrova.

Unë sa të desha një Zot e di,
ai do ta kthejë nëse ka drejtësi,
Kurrë mos t'kesh lumturi
Unë do ta lusë, ai do t'më ndijë.
Më mirë i verbër t'eci nëpër botë,
se sa me tjetrin t'lumtur t'shohë,
Dhe kurrë më zërin mos ta lëshoj,
se sa për jetë të të mallkoj.
Paramendoj se ende dorë e huaj
Flokët e lëshuar ende s't'i ka prekë.
Paramendoj se ende je e imja,
E para botës, para vetës po gënjej.
Harrova, Harrova.
Harrova, harrova.

(Harrova, harrova)

I harroi koha.
Nganjëherë në ëndërr t'shohë,
vetëm nganjëherë në ëndërr t'përqafoj.