Se zemrën po ma merr pak nga pak,
Si hajmali e mban për merak,
Në buzët e mia, një mijë shkëndija,
Për ty ndiçojnë si guri me fat.

Unë zemër zbathur po rrija,
Ti nuk trokite sikur hajnia, hajnia.
Vodhe thesaret e mia, unë beja gjoja sikur s’e dija, e dija.
Aman, aman, se prap’ më shumë e pasur me ty jam.

Se zemrën po ma merr pak nga pak,
Si hajmali e mban për merak,
Në buzët e mia, një mijë shkëndija.
Se zemrën po ma merr pak nga pak,
Si hajmali e mban për merak,
Në buzët e mia, një mijë shkëndija,
Për ty ndiçojnë si guri me fat.

Po lun’ me ndjenjat e mia,
Bëj unë pas teje nga kjo dashnia, dashnia.
Vodhe thesaret e mia, unë beja gjoja sikur s’e dija, e dija.
Aman, aman, se prap’ më shumë e pasur me ty jam.

Se zemrën po ma merr pak nga pak,
Si hajmali e mban për merak,
Në buzët e mia, një mijë shkëndija.
Se zemrën po ma merr pak nga pak,
Si hajmali e mban për merak,
Në buzët e mia, një mijë shkëndija,
Se zemrën po ma merr pak nga pak.