Ti nuk e di në breg të detit
sa herë e shkrova unë emrin tënd
se n’ëndërrimet e mia papritur
hyre ti dhe zure vend.

Vinin dallgët dhe emrin
e prishnin ato me zhurmë,
vinte një mëngjes
fliste zemra, por heshtja unë.

Grimca rëre dhe një guaskë kujtimi
tani unë prek,
n’auditor jam me shokun që njoha
pranë të kaltrit det.

Refreni:
Një fjalë që ende jo s'e kishim thënë,
ti me ngadalë ma thua sot,
na lidhi ne perjetë me njeri- tjetrin
dhe na bëri me shumë se shokë. (2 herë)