Në ditët e njeri-tjetrit
sa shpejt hymë ne të dy, për çudi
dhe stoli ku gjithmonë takoheshim
si padashur e mori emrin stoli ynë.

Refreni:
Është malli që po i shkruan
këto radhë mbi letër
dhe më duket se çdo rresht zgjatet
e behet kilometër.

Ja po vij unë pranë teje
të dëgjoj dhe vetëm hesht,
ti e ndjen se zemra ime
me zë dashurie flet.

Pranvera e syve të mi
të fal fllad e këngë plot,
se nuk mjafton një rresht, një letër
zemra gjithshka të thotë.

Strofa e dytë:
Por vjeshta, vjeshta xheloze
ulur përmbi stolin tonë rri tani
dhe gjethet numërojnë ditët
qe kur s'jemi parë më aty
ne të dy, ne të dy.