Mblodha sot ca lule mimoza
në park, pranë shtëpisë,
më pas i vendosa në një vazo
i ujitja për çdo ditë.

Në mëngjes dritaren unë e hapja
me plot dëshirë
të merrnin ca rreze dielli doja
dhe dritë pa mbarim.

Një natë mbeta pa fjalë
kokën ulën si në faj
s’ngjanin më me diej të vegjël, jo,
dega humbi ngjyrën e saj.

Refreni:
Nuk e di pse lulet u vyshkën
krejt papritur, në një çast
mimozat e tjera lulëzonin
jo shumë larg, atje në park.

Ato morën plot dritë e diell
era u jepte një ledhatim,
unë u fala kohë dhe kujdes
por më tepër dashuri.