Krejt e kisha falë herët apo vonë,
veç me pas ruajt ta dashurin tonë.
Ndoshta ke harruar,
po unë s'arrova kurrë hala sa të kujtoj njëjtë si diku.
Dela çiftelisë jam tu i këndu dashnisë se ti dhash unë vitet më të bukura të rinisë.
Nuk e kam besuar unë me ja thënë këto fjalë asaj që di kur unë shpirtin ja kam falë.

Mall po kam unë për ty që ma tora.
Ti ke ik e më ke lënë ftohtë ftohtë si.
Du me lë krejt kujtimet që shpirtin ma mbysin.
Po ato po më vijnë ëndrra e nuk po më pyesin.
Dela çiftelisë jam tu i këndu dashnisë se ti dhas vitet më të bukura der rinisë.
Nuk e kam besuar unë me ja thënë këto fjalë asaj që dikur unë shpirtin ja kam falë.

Dela çiftelisë jam tu i këndu dëshnis se ti dhas unë vitet më të bukura të rinisë.
Nuk e kam besuar unë me ja thënë këto fjalë.
Asaj që dikur unë shpirtin ja kam falë.
Asaj që dikur unë shpirtin ja kam falë.