Ne Prishtin nje studentesh
as s'po qan e as s'po qesh
te fontana ne ulpijan
mo askush nuk po i rrin pran

gjitha fjalt po ja mbyt heshtja
n'syt e saj po merr ngjyre vjeshta
krejt lumenjt derdhen ne dete
dhimbjen s'ja marrin me vete

era fryn ja sjell nje za
mos me kerko
as ne banka t'vjetra te shkolles
ku na u dridhen zemrat
as ne lisat e germis
ku i gdhendem emrat
mos me kerko

bukuria e saj qe vret
i ngrin dimnat, vjet per vjet
ja zgjat netet ulpijanes
balli saj i fal drit hanes

me shikim mbeti kah qielli
n'syt e saj po digjet dielli
nje deshir i mbeti sharrit
qe su ba nuse ushtarit

era fryn ja sjell nje za
mos me kerko
as te ura e prizrenit
as te e tetoves
as ne rruget e presheves
as te kumanoves
mos me kerko
mos me kerko
mos me kerko
mos me kerko