[Strofa 1]
Po luftoj, po ndiej që çdo hap po më afron te shpërbërja, dhe nuk kam mundësi të dal pa asnjë plagë. Më thonë “jeta është një zgjedhje”, por kur ke dy personalitete, çfarë mund të zgjidhësh? Një pjesë e imja kërkon të shpëtojë gjithçka, po tjetra po më thotë të lejoj gjithë këtë kaos të zhvillohet, sepse çdo pasojë është një ndihmë që të bën më të fortë. Por sa mund të mbaj një betejë të tillë brenda vetes? A mund të vazhdoj të jem ai që kam qenë, apo gjithçka që kam ndërtuar është vetëm një iluzion? Po luftoj me këtë ndjenjë që më bën të ndryshoj dhe të humbas çdo kontroll mbi veten. Dy personalitete, një trup—po bëj një zgjedhje, por çdo hap që bëj më tërheq nga njëra anë e papërmbajtshme, dhe më largon nga tjetra që ka mbajtur shpresën e dritës. Po luftoj të gjej ekuilibrin, po ndiej që çdo moment është një mundësi që të dyja të shkatërrojnë gjithçka që kam ndërtuar, dhe kjo betejë po më shpërbën njëherë e përgjithmonë.

[Strofa 2]
Çdo ditë është një udhë që më çon në rrugë të ndryshme, një anë më thotë të ec dhe të shkoj përpara, tjetra më pengon të kthehem dhe të rifilloj gjithçka nga e para. Dy zëra në mendjen time, secili me premtimet e tij, dhe ndërsa njëri më flet për arritjet, tjetri më kujton se çdo hap mund të jetë një gabim. Po mundohesha të jem i fortë, të qëndroj i qetë, por njëra anë më nxjerr nga vetja, duke më bërë të humbas kontrollin dhe të bëj diçka që nuk dua. Po vdes me çdo zgjedhje që bëj—po nuk mund të mbyllet asnjëra nga këto dy pjesë. Në një moment shoh dritën, dhe në tjetrin, errësira më tërheq, duke më thënë të ndaloj, të dorëzohem. A mund të kem një jetë të qetë? Apo kjo luftë do të më shkatërrojë derisa të harroj kush isha dhe çfarë kërkova?

[Strofa 3]
Në një botë që më duket gjithnjë e më e huaj, jam i ngujuar mes dy forcave që kërkojnë gjithçka nga unë. Një pjesë më kërkon të bëj gjithçka për të tjerët, të jap dhe të sakrifikoj, por tjetra më thotë se nuk ka rëndësi, sepse në fund të fundit, të gjithë po të shohin vetëm si një shërbëtor të botës. Po vuaj, po mendoj se mund të mbijetoj duke qenë dikush tjetër, por çfarë ndodhi me atë që isha? Po humbas lidhjen me vetveten, dhe gjithçka që bëj është një përpjekje për të mbajtur ekuilibrin. Po përpiqem të mbaj të dyja, por ndjej se asnjëra nuk është në të vërtetë e imja—jam vetëm një pasqyrë e mundësive që përplasen dhe që nuk mund të jetojnë pa njëra-tjetrën. Dy personalitete në një trup, secila kërkon të fitojë, dhe unë nuk di më se ku përfundon njëra dhe ku fillon tjetra.