Më në fund mahnitur nga dritat
marr frymë në këtë ajër të ri.
Të shijoj lirinë time të bekuar
ku smë njeh, s'do t'më njohë njeri.

Në tokë të shkretë rrjedh kënga e jetës,
kënga e vetmisë,
me tingull të gjatë në shiun e butë
natën vonë në rrugë në qytetin tim
dhe kujtimet e mia të më ngjiten në trup.

Ref:
Do të jetoj, do t'i mbyll sytë e mi këtu
me këta njerëz të shtrenjtë që s'i kuptova kurrë.
Do të vrapoj, do të fshij lotët ashtu pa ngut,
një fjalë të ngrohtë, dikur do ma thonë.