Poetët kanë fuqinë të ngrejnë dhembjet e veta në art, ku në të gjithë gjejnë dhembjet tona.

Poetët: rojtarët e fundit të vetmive.

Poetëve që nuk u intereson muzika, bëhen poetë të dobët.

Poetët janë të lindur, oratorët janë të bërë.

Mësojeni kohën të mos i hajë të vetët, ç'u shemb shëmtije do ta ngrenë poetët.

Mos u bëj poet nëse s'mund të vdesësh për secilin varg, të vdesësh për secilën fjalë.

Një poet është një botë e mbyllur brenda një njeriu.

Nuk ua kam zili poeteve që udhëheqen vetëm nga instikti, pasi i shoh si të paplotë. Është e pamundur që poeti të mos jetë edhe pak kritik.

Poetët nuk kanë skrupuj kundrejt përvojave intime të tyre: i shfrytëzojnë.

Pyetjes: "Përse shkruan?" poeti do të përgjigjet gjithëherë shkurt: "Për të jetuar më mirë".

Poeti i madh shkruan kohën e tij.

Kush dëshiron të kuptojë poezinë, të hyjë në fshatin e saj. Kush dëshiron të kuptojë poetin, të hyjë në tokën e tij.

Kush dashuron vërtet, bëhet hero e poet për një buzëqeshje, për një fjalë, për një shenjë të personit që dashuron.

Mos pyet kurrë për poetët se çfarë njerzish janë, por thjesht merr dhe lexojau veprat.

Tregimi më i mirë është me pak fjalë e shumë kuptim.

Fli, moj fli! Fli, me thanë. Lermë! E “dënuar“ jam. Më hedh vargu havadan.

Të shkruarit nuk është frymëzim, por dhunti nga i madhi Zot.

Edhe në kohët më të turbullta, të errëta, poetët veç dritë sjellin me të tyret poezi. Si “qiriri“ për vete u dogjën, u tretën, që botën më të bukur ta shohim, unë e ti!

Do të shkruaj, se më shkruhet. S'është e thënë, gjithkujt t'i duhet!.. Mjaft që qëndr'e shpirtit tim, gurgullon, si një burim!

Kur shkruan poezi, poeti elktrizohet, truri bëhet nul nëpër vargje elektronizohet.

{{ quote.lyrics }}