Kush shkruan, do të lexojë.

Nuk mjafton të nxish letër. Vlera është diçka tjetër.

Ata qe shkruajne libra, nuk duhet te lexojne libra. Ata jane vet libri!

Poeti është arkitekti më i mirë i ndërtimit të një vepre letrare.

Poeti i përket botës, për të s'ka sanksione, as kufij. Ai i ndërthur paralelet dhe meridianët... I bën poezi.

Ashtu mbin dhe poezia, pa pyetur si dashuria. Shpirtit tërmet, vullkan, flak' e zjarr, poeti vargun litar.

Ke zgjedhur të bëhesh poet? Sa gabim... Poetët vdesin të rinj, miku im.

Mbreteria parajsore e qetesise pasuron jeten vetmitare te autorit.

Jane te qendisur me bukuri shpirterore, vargjet e poeteve sherojne plaget e dashurine, zbukurojne jeten e fanatikeve letrar, margaritaret e vargjeve ne asgje nuk kane kohe te humbasin.

Pikturon jetën e juaj, për atdheun dashurinë zgjon, jeton, bashkëjeton me vuajtjet e juaja, qielli dritëzohet kur ju sheh të lumtur, po, ai është, i juaji poeti.

Kur shkruan poezi, poeti elktrizohet, truri bëhet nul nëpër vargje elektronizohet.

Do të shkruaj, se më shkruhet. S'është e thënë, gjithkujt t'i duhet!.. Mjaft që qëndr'e shpirtit tim, gurgullon, si një burim!

Edhe në kohët më të turbullta, të errëta, poetët veç dritë sjellin me të tyret poezi. Si “qiriri“ për vete u dogjën, u tretën, që botën më të bukur ta shohim, unë e ti!

Të shkruarit nuk është frymëzim, por dhunti nga i madhi Zot.

Fli, moj fli! Fli, me thanë. Lermë! E “dënuar“ jam. Më hedh vargu havadan.

Tregimi më i mirë është me pak fjalë e shumë kuptim.

Mos pyet kurrë për poetët se çfarë njerzish janë, por thjesht merr dhe lexojau veprat.

E verteta është se njeriu mund të shkruaj prralla, prozë, poezi, vepra, romane e novela, të bëj satirë e karikaturë etj. Sa për historinë at e shkruan sakt vetëm koha.

Nata ra..., bota qetësohet. Poeti “Pegas“ lëshohet. Nata ra... njerzimi shtrihet. Poeti qiellores ngrihet. Nata ra... e bota fjeti, syhapur, vetëm poeti.

Ç'më këndon..., ç'më këndon... Ç'më këndon vargu në gojë... Shtrëngoj dhëmbët, fort'e ''mbys''. Mos me zërin tepëroj!