Kam pyetur zogun që sjell pranverën
i fola hënës qiellit me yje
rri e mërzitur dhe shikoj derën
kam pyetur erën që fryn ndër pyje
Por nuk me thanë
përse në mbrëmje
nuk vjen ti babi
me ma puth ballin?
kur vjen mëngjesi
atë erën tënde s'kam ku ta gjej
më dogji malli, më dogji malli...
Ti fryt i ëmbël i ndjenjës sime
ti bijë e mamit mos rri pa gjum
ti sot ke mbetur pa ledhatime
gjoksi kosovës një plagë me shumë,
Kjo botë e egër s'paska të lodhur
pak mirësi ku ta kërkosh?
ka mbetur zemra si prush i ftohur
ka mbetur kulla pa babin bosh...
Nënat kosovare kush i ka trishtuar?
breshër përmbi sofër,ranë dy pika lot
kur do të kthehen burrat?
kur do të kthehen trimat?
era fryn memece
asnje fjalë nuk thotë
asnje fjalë nuk thotë...
Në terr të natës, bijë përpëlitesh
ti plagë e shpirtit sa do pikosh
ti ëndërr e vrarë që pret të rritesh
dhe puth jastëkun e mbetur bosh
Kujt t'i ankohem moj natë memece
e kujt ti them që mirësia
te ikë nga terri e të vijnë mëngjese
se janë fajtorë nga pafajsia?
Nënat kosovare kush i ka trishtuar?
breshër permbi sofër..ranë dy pika lot
kur do të kthehen burrat?
kur do të kthehen trimat?
era fryn memece
asnjë fjalë nuk thotë
asnjë fjalë nuk thotë...