Degen e dafines e lekundi
Krahu i nje zogu ne agim,
Me nje gjethe ne buze une vershelleja
Kenget qe i zgjonte vete pranvera.

Nen qiellin tone, prej gjakut tone bleron ti,
Jo , nuk bleron, por lulezon, dafine,
Ne deshem vete vetem te lulezonte kudo jeta ,
Te kater stinet t’i kish gjithmone ajo te blerta.

Ne dite me diell ne kohe kur vetetin,
Ti rritesh, rritesh, lulezon ti.

Blerimi yt –blerim rinor qe flet per historine,
Dafine e bukur-o, kurore e thurur per lirine!

E veshur me blerime kjo toke,
Agimet pret,
Agimet vete i zgjon.

Degen e dafines e lekundi
Fllad i veriut, ere e jugut.
Ditet i percjellin njera-tjetres.
Diellin e pranverave te jetes.

Nen qiellin tone, prej gjakut tone bleron ti,
Jo, nuk bleron, por lulezon, dafine,
……………