Ndoshta një krijesë virtuale je..
Jashtoksore, ose thjesht ide...
U takuam në nië kohe të nxehtë, n’2000 e 73...
Ishin valët që më nise ti,
50 vite nga kjo kohë tani.

Chip në trup,
unë eksentrik, simbiotik..
Bohem ky shpirti im.
Të harroj s’e kam të lehtë,
kohë e shkuar më mban peng!

Hej, krijesë virtuale je,
Unë të krijova nga hiçi,
Në Cyberspace
Ne dy dashnorë të çuditshëm,
Në univers..

Hej, më duket një mister,
Mos fantazoj unë në vete,
Dhe nuk jam unë,
Ne dy dashnorë nga e ardhmja,
Tiii...dhe unë?!

Nimfa ime artificiale në k’të shekull.
Në t’u fiktë bateria je e vdekur!
Ti krijesë Al - roboti, unë njeriu
Zemra ime, të kam pritur, e kaluara iku...
Jetojmë në të ardhmen fantastike, mike...
Zemra prapë do ndihet bosh, një ditë po ike.. fiket..
Dashuria s’është carnal-e
Mos ie vallë në genin tend
tradhtare.
Ne me rrahje zemre dashurinë e masim!

Hej, krijesë virtuale heej...
Unë ta dhurova ty jetën,
Të dhashë unë frymë..
Ta zgjata dorën, tè fala,
Dhe shpirtin tim..

Hej, krijesë fatale je,
Une t’i tregova sekretet,
Në dorë më ke,
Ti mund t’ më vrasësh padashur
Se ndjenja ske.

Dikur skandale bëja shumë,
Isha një skllav mëkati,
kjo genia jote prej roboti
ma ndryshoi dhe fatin!

Dashuria s’është ajo që ish atëherë...
Ajo ndodh edhe kur s’ndodh asnjëherë!