Nëse je i trishtuar e do të doje të vdisje, mendo për atë që po vdes e do të donte të jetonte.

Mundohuni të jetoni në mënyrë të tillë që vdekja juaj të hidhërojë edhe shoferin e makinës funebre.

Kujtimi ka çaste agonie të hidhura.

Melankolia është gëzimi i të qenët i trishtuar.

Në fatin e secilit njeri mund të ketë një fund të botës enkas për të. Quhet dëshpërim.

Pas çiftëzimit secila kafshë është e trishtë.

Trishtimi nuk është për kafshët, por për njerëzit. Por nëse njerëzit e vuajnë tepër, kthehen në kafshë.

Mendja gabon, zemra vuan!

Mjelmat nuk këndojnë kur vdesin nga trishtimi.

Mos resht kurrë së buzëqeshuri, madje as kur je trishtuar, sepse nuk e di kush mund të dashurohet me buzëqeshjen tënde.

Njerëzit,kur janë të mërzitur: Pinë alkol, duhan dhe drogë, duke menduar që mund t'ia largojnë merzinë. Por jo, ato ju dëmtojnë shumë!

Mërzija është një humbje kohe, që nuk të ndryshon asgjë. Të merr lumturinë dhe të pengon të ecësh përpara!

Ndjesia më e keqe është kur diçka po të vret përbrenda, por ty të duhet të hiqesh sikur s'ka ndodhur gjë!

Askush nuk vë re trishtimin tënd; Askush nuk vë re dhimbjen tënde; Askush nuk vë re lotet e tu; Por të gjithë shohin gabimet e tua!

Gëzimi e hidhërimi, shokë të pandarë. E ndjekin njeriun deri në varr.

Kur dhimbja flet në kohët e foljes, ka gjithmonë një fole mirësie për ti shëruar plagët e saj...

Kur je Vetum e derdh lot, njeriu futet në tjetër botë. E kur dhimbja të mundon, loti vjen e të qetson.

Ti nuk je pasagjeri i vetëm, ndaj treni i kohës nuk të pret.

Çdo pjesë e trupit kur dhëmb, ka shërim, përveç  shpirtit!

Kur shkruajmë datëlindjet dhe datëvdekjet në gurët e varreve, kopjojmë saktësisht defterët e Perëndisë.

{{ quote.lyrics }}