Kur t'kaplon merzitja, e thelle si oqean, ndihesh si varke e vogel, lekundur fort nga nje titan...

Ka banesa që hiç nga varret s'po ndryshojnë, përveçse kufomat që mbajnë breda, erë nuk kutërbojnë.

S'kam frike nga trishtimi, nganjehere dhimbjen e kerkoj, m'frikeson pandjeshmeria, kur gjithcka duket njesoj...

Kur shkruajmë datëlindjet dhe datëvdekjet në gurët e varreve, kopjojmë saktësisht defterët e Perëndisë.

Çdo pjesë e trupit kur dhëmb, ka shërim, përveç  shpirtit!

Ti nuk je pasagjeri i vetëm, ndaj treni i kohës nuk të pret.

Kur je Vetum e derdh lot, njeriu futet në tjetër botë. E kur dhimbja të mundon, loti vjen e të qetson.

Kur dhimbja flet në kohët e foljes, ka gjithmonë një fole mirësie për ti shëruar plagët e saj...

Gëzimi e hidhërimi, shokë të pandarë. E ndjekin njeriun deri në varr.

Askush nuk vë re trishtimin tënd; Askush nuk vë re dhimbjen tënde; Askush nuk vë re lotet e tu; Por të gjithë shohin gabimet e tua!

Ndjesia më e keqe është kur diçka po të vret përbrenda, por ty të duhet të hiqesh sikur s'ka ndodhur gjë!

Mërzija është një humbje kohe, që nuk të ndryshon asgjë. Të merr lumturinë dhe të pengon të ecësh përpara!

Njerëzit,kur janë të mërzitur: Pinë alkol, duhan dhe drogë, duke menduar që mund t'ia largojnë merzinë. Por jo, ato ju dëmtojnë shumë!

Mendja gabon, zemra vuan!

As gëzimi as hidhërimi nuk varet nga nga bota jonë e mbrendshme, janë dukuri që na imponohen nga faktorët e jashtëm.

Shkruaj, te mos vuaj!

Zvarrë-zvarrë, e zvarritur. Më të shenjtën ti grabitur... Prit e prit që të mbaroi. Të ketë lindur prapë “Godoi“?!

Thonë se muret kanë vesh, rrëmbejnë dhe pëshpërimën... Imi dhe pse goxha gjerë, nuk ndjeu as drithërimën!

Mjaft vrave mua të vrarën. Ma lëndon më shumë të "çarën". Jo, nga grusht' i zemërimit, por nga "thika" e zhgënjimit!

Të qarën mbyta me gurgullimë gazi... Ajo lotoi...